Daar zat ik dan, helemaal alleen, in de gigantische stad Buenos Aires… En dat voor 11 dagen. In m’n up, wachten totdat Mam kwam. Wachten, zo heeft het nooit echt gevoeld. Maar wat gingen de emoties alle kanten op, het waren gekke dagen, soms te gekke.

Vooral de eerste paar dagen waren raar. Ik had last van de nachtvlucht en een kleine jetlag, ik was moe, miste Paul en iemand om me heen, wist niet goed wat ik wilde doen en werd door alle keuzes die in z’n grote stad zijn verlamd.

De eerste dag was vooral slopend. Ik kwam om half 6 ’s ochtends aan in het hostel waarna ik heel blij was dat ik in bed kon slapen. Rond 10 uur werd ik wakker en sleepte ik me uit bed. Ik had 2 doelen deze dag: zien in welke wijk ik beland was en geld wisselen. En zo liep ik 10 minuten later door de straten van Buenos Aires. De eerste winkel die ik tegenkwam was een Tango kledingwinkel, ik eindigde op een plein waar nog geen 3 minuten later de Tango werd gedanst. Wauw, ik zat in Buenos Aires. De stad van de Tango, dat was wel duidelijk. Aangezien ik toch wel erg moe was liep ik nog wat rond en bracht ik de late middag en avond door in bed en hoopte ik dat ik me de volgende dagen beter en fitter zou voelen.

En ja hoor, de daarop volgende dagen gaven me nieuwe energie, ik liet me door de straten verdwalen, volgde mijn neus waar mijn neus me heen bracht. Ik zag de mooie bijzondere monumenten, historische pleinen, de brasserie, de kleine vele vintage winkels, ik zag de stad vanuit de hoogte, ik at de eerste lekkere Argentijnse steak bij een typisch eettentje. Beetje bij beetje werd ik misschien wel een beetje verliefd op deze stad, nowja eigenlijk de 2 wijken waarin ik veel verbleef. Genieten dit.

Toch hoopte ik stiekem ook wel dat ik nog wat leuke mensen zou ontmoeten dezer dagen want de mannelijke roommates die ik had sja… bijzondere typetjes, niet de mensen waar ik gehele dagen mee zou willen rondhangen. Maar gelukkig, kan ik best wel een paar dagen lekker in mezelf gekeerd zijn, gewoon doen wat ik wil en dat deed ik. Op zondag verbaasde ik me van de gezellige mensen op straat en in de parken, de vele drumbands door de straten, muziek bijna overal en de mensen die even inspringen om mee te dansen (piepjong of piepoud, het maakt niet uit, iedereen doet mee!). Ik genoot overal van, liet me verbazen, liet me verwonderen, nam de tijd want agh ik had nog heel wat dagen te gaan. Ik eindigde op een plein, wat voor mij een gewoon plein was met tango les. Maar 4 uur later zat ik daar nog steeds zat met een gigantische glimlach… Het plein werd namelijk overgenomen door Tango dansers, het begon bij een 5 a 10 koppels en het eindigde in 40 koppels, dansend de tango, om de 4 nummers was er een kleine pauze en werden de vrouwen door andere mannen uitgenodigd om te dansen en zo ontstonden er nieuwe koppels. Ieder op zijn eigen manier, de èèn traditioneel, de ander vol eigen improvisatie maar allemaal met 1 zelfde idee: wij dansen de Tango en heel passioneel! Wat bijzonder dat mijn neus me hier naar toe bracht, ik dit mocht aanschouwen en observeren en dat er mooie gesprekken uit voortkwamen. En dat allemaal over de Tango, een dans, die me wel duidelijk werd, die ik ‘nooit’ ga leren….

Op maandag was het carnaval, ja, carnaval. Precies dezelfde datum als in Nederland (ofja Nederland?! Limburg!). Vanuit het hostel werd er aangeboden om mee te gaan naar de parade en dus nam ik die kans… Want Carnaval in een andere cultuur, dat wilde ik wel zien. En wederom liet ik me verbazen, het was geen carnaval zoals in Nederland of Brazilië, nee maar wel op een manier, die ik niet had willen missen. Het waren geen wagens maar alleen maar drumband die door de straten heen trommelde, met vele dansers, en ja wederom piepjong en piepoud, iedereen deed mee. Te zien was dat het een echte familietraditie is. Helaas waren de gaten erg groot en duurde het lang. Met effect dat de sfeer een beetje verloren ging. Na 2 a 3 uur gekeken en gewandeld te hebben vonden we het wel goed geweest en verstoppen we ons in een biertentje, waarna we de rest van de avond daar verbleven. Rond de klok van 11 was het zo ongeveer afgelopen en vonden wij het tijd om terug te gaan, terug naar het hostel. Behalve voor mij. Aangezien ik om 12 uur jarig was, vond ik het wel een geschikt moment om mezelf te trakteren, te trakteren op een betere plek: een heerlijk luxe hotel, zonder mensen, lekker in m’n up. Een kadootje aan mezelf voor m’n verjaardag. Want agh, je mag jezelf best trakteren als je jarig bent!

En ik genoot ervan, ik genoot van de ruimte, mijn eigen plekje, niet hoeven delen, mijn eigen dingen doe, een bad en mezelf trakteren op een goed boek, een taartje en de lieve mensen die vanuit Nederland mij een fijne dag wenste. Een mooie dag om mijn 29e verjaardag te vieren en dat in Buenos Aires.

Terug in het zelfde hostel, had ik een andere kamer geboekt. Dit keer een 6 persoons meiden kamer. Met de hoop dat de plas IN de wc, i.p.v. VOOR de wc zou komen en een grotere kamer dan de 4 persoons en agh die meiden haren en troep die nam ik dan wel voor lief. Al snel leerde ik Lorena kennen een meid uit Zwitserland, die net die dag aangekomen was. Samen aten we een hapje en besloten we morgen, samen, de toerist uit te hangen tijdens de walking tour van het hostel.

In de vroege ochtend genoot ik nog van een heerlijke wandeling (en een goede croissant) bij de waterkant van de wat New Yorks aanvoelende wijk van de stad. Hierna was het nog bijna haasten om mezelf op te frissen en klaar te staan voor de missie: zien wat Buenos Aires nog meer te bieden had, dan alleen het gedeelte waarin ik verbleef… Samen met Lorena (en de andere gasten van het hostel) startte we de walking tour… Na 4 uur, heel wat kilometers lopen, weinig info maar wel mooie en bijzondere plekken gezien te hebben eindigde onze tour bij de begraafplaats. Mede voordeel van de tour was dat we niet meer met z’n 2tjes waren, maar met z’n 3tjes. Steffen was erbij gekomen. Een jongen uit Duitsland, die behoorlijk goed Nederlands kan (en dat voor 2x een half jaar in Groningen gestudeerd te hebben). Samen hadden we het gezellig en besloten we tegen de avond ook nog, de door het hostel georganiseerde tango les, te joinen. Los van elkaar hadden we alle 3 niet het idee om een tango les te nemen, samen dachten we hier anders over. Dus liepen we in de avond naar de tango danszaal een stukje verderop, lachten we wat maar gooide we onze heupen los en joinde we de tango les samen met mensen die al 7 jaar les hadden en de andere beginners. Sja, over hoe de les verliep: bijzonder. De eerste start was voor mij verbazingwekkend. Ik had een goede leider (geloof meteen dat dit helpt, aangezien mijn danskunsten echt niet goed zijn) maar ik danste de basisstappen van de tango al vrij snel en ook nog makkelijk. Sja toen werd het iets moeilijker, aangezien de basis niet meer de basis was en ik Steffen als leider kreeg. Maar agh met de gedachten van zondag op het plein (ik zal ‘nooit’ een Tango danseres worden), hadden we de grootste lol en genoten we, ook van dit moment.

De resterende dagen in Buenos Aires brachten we samen door met z’n 3tjes. We genoten van een uitstapje naar El Tigre (een delta gebied een uurtje met de trein vanuit BA), genoten we van biertjes drinken, nog een walking tour (dit keer met heel weinig wandelen en heel veel info), een wandeling door de hippere wijk van BA met Street art en werd ik boos en teleurgesteld. Boos op mezelf, het tentje waar ik een water kocht en het wisselkantoortje waar ik mijn euro’s gewisseld had. Want ja hoor, het zou bijna ‘moeten’ gebeuren maar ik kreeg in 1 dag tot 2 keer toe te horen dat mijn geld nep was. Uh huh? Nep?! Dit geld had ik gekregen dus kon niet nep zijn. Maar sja, geld wat je krijgt betekend in Buenos Aires niet meteen dat het dan ook echt is. Ik was er nog voor gewaarschuwd, maar ja waar moet je op letten?! De eerste situatie deed zich voor in de taxi met een briefje van 500 (ongeveer 7 euro 50). Verbaasd, beduusd en boos zat ik daar, hoe kan dit nu?! Na lang nadenken: gekregen bij het tentje in La Boca, de enorme achterstandswijk van Buenos Aires, een watertje betalen met 1000 pesso’s (ongeveer 15 euro) en vervolgens wisselgeld terug krijgen waarvan dus de 500 pesso’s nep! De tweede situatie deed zich voor, nog geen 3 uur later, bij de wasserette gaf ik een briefje van 1000. Meteen werd gezegd: vals! Toen werd ik een beetje boos en ook nog angstig!! Want ik bedacht me: dit briefje heb ik gekregen van het wisselkantoortje…. En jeej in het hostel ligt nog veel meer geld van ditzelfde kantoortje. We snelde ons naar het hostel, waar we op de grond gingen zitten om ieder briefje stuk voor stuk te checken: echt of nep?! ‘Gelukkig’ viel de schade mee. Buiten dat ene briefje verder geen!! Grote opluchting want ondanks dat het ‘maar’ geld is, ik heb er ook voor moeten werken en vind ik: zij dus ook!! Het was even voelbaar en merkbaar, maar we hielden er wel een goed verhaal aan over + een gratis souvenir. Nowja, gratis?! Misschien wel duurder dan ik voor een souvenir over zou hebben.

De laatste volle dag met z’n 3tjes genoten we van niet te veel doen, het waren immers 3 volle dagen geweest, morgen zou mam komen en wist ik dat de daarop volgende dagen ook druk waren. Even een rust momentje met niet te veel doen was dus gewenst. Echter werd het alsnog, door de gezelligheid en het willen genieten van het moment een dag vol… vol lekker eten, goede gesprekken en sloten we deze dag af op plein waarop wederom ongeveer 30 koppels de tango dansten…

Kortom: Wat een heerlijke dagen in een fantastische stad met leuke mensen!

Inmiddels is moeders er al eventjes, al meer dan 3kwart van haar vakantie zit erop. Aangezien dat we het zo druk hebben met genieten, duurde deze blog ook extra lang. Maar alvast een tipje van de sluier: ze mocht nog even mee genieten van de gezelligheid in Buenos Aires en genieten we nu volop in noord Argentinië! Binnenkort te lezen in de volgende blog…

Lief zijn !
Xx. Tanja