Tanja trekdrop uit

Genietend in Argentinië en 'opeens' thuis

Het verhaal voelt nog niet af. Mijn reisverhalen worden, sinds ik ze schrijf, op het einde van de reis gebundeld en komen in boekvorm in de kast te staan. Een mooie herinnering vol momenten waarvan ik ze weer beleef als ik de verhalen lees of de foto’s zie. En hoewel ik alweer een dikke week thuis ben, voelt de verhalenreeks nog niet af. Er zijn nog weinig momenten omschreven van Argentinië samen met mam… Dus bij deze: daar is ie dan…

Na een onrustige nacht was het op 2 maart om 7.10 uur het moment dat mam in Argentinië zou landen. Bijzonder was het wel, moeders die dochters gaat opzoeken. Samen door Argentinië reizend, paps thuis achter latend, het grote avontuur in, de andere kant van de wereld op, zien wat ik zie en mogelijkerwijs begrijpen waarom ik graag reis. Mam mocht meteen de buitenlandse cultuur proeven: lang wachten bij de douane, de eerste stempel in het paspoort... Ik stond vervolgens ook lang te wachten, maar agh dat was ik misschien al wat meer gewend. Toen we elkaar, uiteindelijk, na anderhalf uur wachten zagen, waren we beide blij, enthousiast en nieuwsgierig. Wat zou de komende twee weken ons brengen?!

De eerste dag brachten we vrij rustig maar veel lopend door. We struinde een beetje door de straatjes van Buenos Aires. Ik wilde mam alle leuke plekjes laten zien maar wilde ook niet meteen te veel doen (de komende dagen zouden al druk genoeg zijn). Mam was nog bijzonder fit en na een afternoon-dutje had ze zelfs nog zin om met z’n 4tjes te gaan eten. Want ondertussen had ze al kennis gemaakt met Lorena en Steffen die er nog waren. Samen genoten we van de overheerlijke steak. En nu ik er eraan terug denk kwamen toen de gesprekken al over het Corona virus: hoe was het in Nederland (eerste aantal patiënten waren er al) en hoe dachten wij over de (toen nog) ophef er omheen?!

De tweede dag stond in het teken van: DE FIETSTOCHT! Een fietstocht door vele wijken van Buenos Aires en dan ook nog in het Nederlands. Mam had in Nederland de serie: ‘De Bauers in Argentinië’ gekeken (en nee, niet omdat ze Bouwers fan is, maar wel om alvast om te zien hoe Argentinië eruit kan zien). Ze had de fietstour gezien en ik was al snel overgehaald want heerlijk de toerist uithangen en dat dan op de fiets: klonk als een perfect plaatje! En ja hoor dat was het. 4 uur lang fietste we in een groepje van 8 door de straten, de wijken en de fijne pleinen. Maar, nu pas, leerde ik iets over de stad. Nu snapte ik waarom de pleinen zo belangrijk waren, hoe bizar de economische crisis is, hoe heftig en belangrijk de geschiedenis is en hoe de stad is veranderd…. Buiten dat ik wat leerde was het prachtig weer, genoten we samen, waren het leuke mensen en was het een super enthousiaste gids. Een perfecte dag om veel van de stad te zien en te leren… Dankjewel Frans Bauer. We eindigde op dezelfde plek als we gestart waren en besloten om nog 1 plekje te bezoeken: de begraafplaats en het park daar in de buurt. Zo zag mam ook de begraafplaats waar o.a. Evita begraven is en hoewel ik er al geweest was begreep ik op dat moment pas waarom ze zo belangrijk en bekend was. In de avond spraken we af met een Nederlandse vrouw die Euro’s kon wisselen voor een zeer gunstige koers. Want aangezien de koersen per dag zo kunnen wisselen kun je in Nederland nergens Argentijnse Peso’s krijgen. Je kan wel geld bij de Argentijnse bank halen maar buiten dat je telkens maar heel weinig geld kunt opnemen betaal je ook nog eens gigantisch veel verwerkingskosten. Soms zelfs zo erg dat je omgerekend max. 15 euro eruit krijgt en er 10 euro aan verwerkingskosten bovenop komt… Een duur grapje dus. Het gekke blijft/is (ik snap het nog steeds niet helemaal) dat deze vrouw dus een betere koers gebruikt t.o.v. de officiële koers (zelf tot 15 ct extra per euro). Conclusie als je een persoon met goede wisselkoers (en zonder nepgeld) kunt vinden: dan ben je goedkoper uit als je contant betaalt t.o.v. dat je ergens pint of met je creditcard betaald. Hoe bijzonder is dat?!

Na 2 dagen Buenos Aires stond Puerto Iguazu op het programma. Het stadje bij de grote watervallen: Iguazu, 1 van de 7 natuurlijke wereldwonderen. Het stadje was gezellig, toeristisch maar leuk. We verbleven in een hostel op een 5 persoons kamer, voor mam de eerste echte ervaring met een gemixt gezelschap, leeftijden en een echte banenboom. We liepen in de avond samen met Lorena en Steffen (die ook in het stadje waren) naar het ‘3 landen punt’: We stonden aan Argentijnse kant maar zagen Brazilië en Paraguay. De volgende twee dagen bezochten we de watervallen: zowel de Braziliaanse kant als de Argentijnse kant. Hoewel… We hebben geen stempel in ons paspoort die bewijst dat we in Brazilie zijn geweest… Nog nooit ben ik zo makkelijk een grens over gegaan… Het leek eerder op dat er geen Braziliaanse grens was. Schijnbaar maakt het de overheid dus niet zo veel uit of je nu illegaal of legaal naar binnen komt… want een controle of stempel krijg je niet…

We keken onze ogen uit aan beide kanten van de waterval: ze waren mooi, groot, gigantisch en druk! We begonnen met een foto maar bij iedere volgende hoek was het uitzicht nog mooier en nog toffer! Resultaat dus: veel foto’s! Helaas was ook hier de klimaatverandering duidelijk zichtbaar: het water wat er stroomde was op sommige plekken erg weinig, sommige watervallen stonden zelfs droog! Aan de Argentijnse kant wilde we de boottocht doen maar helaas, wegens het ondiepe water was dat, de dag dat wij er waren, niet mogelijk! Doordat dat niet doorging, hadden we ‘tijd over’ die we vervolgens in het veel te luxe hotel (met uitzicht op de gigantische watervallen) besteden aan een heerlijke lunch. We genoten van al het moois om ons heen en terwijl we terugliepen naar de ingang zei mam nog: het zou toch leuk zijn als we ook nog aapjes zien… en nog geen 2 tellen later zagen we: aapjes! Helaas stonden bij deze aapjes van die gekke mensen die het leuk en tof vinden om een handje (of voedsel) te geven aan de apen… aangezien we dit niet konden aanzien (domme mensen, snappen er niets van) en deze mensen Spaans spraken (en wij dus niet zo goed dat we duidelijk konden maken dat dit gevaarlijk en bizar is) zijn we, na wat boze blikken, snel doorgelopen… Maar nog geen 50 meter verder op zagen we aapjes spelend in een boom (inclusief een mini aapje). Hoe leuk!

Na deze dagen vlogen we vanuit Iguazu naar Salta voor de road trip. Op het vliegveld stond een auto op ons te wachten, een vele grotere dan dat we besteld hadden maar de upgrade was gratis en voor niets (en daar waren we halverwege de rit wel erg blij mee). Met de auto vertrokken we richting het centrum van Salta. Hier wandelde we door het stadje met de vele kerken en vele toeristische winkeltjes. We genoten op het terras van 1 liter bier en 12 empanadas (In Argentinië heerst een enorme deelcultuur, er wordt veel eten en drinken gedeeld: 1 liter frisdrank (of dus bier) op tafel, pizza voor 3 personen, mate (soort thee) etc.). Na de nacht slapen in Salta vertrokken we vroeg in de ochtend.

De volgende 6 dagen zijn nauwelijks te omschrijven, de routes verschilde keer op keer. Het waren lange dagen met veel zitten in de auto, tussen de 4 tot 8 uur rijden op een dag, gelukkig voelde het niet zo door het afwisselende landschap. We namen snelwegen, oude wegen, bochtige wegen, afgelegen wegen, haarspeld bochten, zandpaden en boerenwegen vol glibberigheid… Maar wat was het mooi, het was fantastisch, het was genieten! Genieten samen, met moeders en ondertussen bleven we maar zeggen hoe bijzonder het was om dit samen te mogen en kunnen doen. We zagen en beleefde veel, mam keek haar ogen uit en hierdoor realiseerde ik me dat ik soms verwend bent, voor mij waren dingen al bijna normaal. Erg eigenlijk he?! Maar door deze realisatie genoot ik weer meer.

Na een eerste leuke route was het eerste plekje wat we bezochten Purmamarca, dit dorpje bekend van de 7 kleurige berg. Deze bewonderde we, nog niet wetende wat de volgende momenten zouden opleveren. We vervolgde de mooie slingerende weg naar boven (4170mtr), de hoogte in, naar Salinas Grande: de zoutvlaktes van Argentinië en dat was de plek waar ik rust vond. Waar ik me realiseerde dat dit enorm genieten was. Hoewel mijn doel was om deze reis ook naar de zoutvlaktes van Bolivia te gaan, realiseerde ik me dit moment: waarom moet ik daar zo per se heen?! Om te denken dat ik daar meer kan genieten (omdat die nog groter zijn) dan hier op deze fantastische plek?! Met een tranen in m’n ogen besloot en voelde ik: ik ga geen week lang moeite doen om in Bolivia te komen, speciaal voor de zoutvlaktes. Ik ga hier, van dit moment 100% genieten. En dat lukte! We keken onze ogen uit over de gigantische oppervlakte zout en vervolgde onze weg naar het stoffige dorpje Tilcara met mooie bergen. Hier aten we in de avond heerlijke lama (uh ja lama, we dachten: dit moeten we proberen) het stoofpotje en de gebakken lama met groente waren erg lekker en mals! Na een wat onrustige en stoffige nacht vervolgde we onze weg naar Humahuaca. Een dorpje wat dan weer bekend staat van een weg naar boven, de hoogte in naar de 14 kleurige berg! Daar, al vroeg in de ochtend, aangekomen was het nog een stukje naar beneden lopen het dal in om de berg nog beter te zien. En yes hij was mooi, vele kleuren! Maar eerlijk is eerlijk, hij had niet de duidelijke kleuren van de 7kleurige berg maar het was het ritje zeker wel waard. De weg terug, omhoog lopend, was pittig: stijl en op ijle lucht van 4300 meter hoog, resultaat: buitenadem kwamen we boven bij de auto aan. Na een rust momentje vervolgde we onze weg terug naar Salta, waar we de dag erop weer vroeg in de ochtend vertrokken naar Cachi. Mijn favorietje van deze gehele roadtrip. De weg ernaar toe was fantastisch. Een smalle weg door de natuur, vervolgens bijna 2 uur over een onbeschrijfelijke weg naar boven: super mooie uitzichten, behoorlijke bochten en haarspeldbochten en opeens was er na een behoorlijk stuk zand weg, uit het niets, weer een geasfalteerde weg. En daar waar we wisten dat we op het hoogste punt waren beland, verwachtte we dat de weg naar beneden ook net zo bochtig zou zijn… maar niets was minder waar. Zo vlak als maar zijn kan en bijna 1 rechte weg! We snapte er niets van. Buiten dat we ons verbaasde over de vlakte waren er ook opeens wel duizenden cactussen op de vlaktes! Op de achtergrond zagen we bergen waar we nog over twistten of er sneeuw lag op de toppen. Het dorpje was vervolgens erg schattig, vele witte huisjes, niet toeristisch (tuurlijk een klein beetje) maar duidelijk was ook dat er geleefd werd van andere zaken. Een fijn, relaxt en schattig plekje. In de avond begon het te regenen, en hard. De eerste tekenen (van het aan mam beloofde) regenseizoen. In de ochtend vertrokken we op weg terug, dezelfde weg die we de dag ervoor namen, namen we nu ook weer. Daar waar ik beetje verwachte dat het saai zou zijn, was het alles behalve dat! Het was prachtig. Na de nacht regen was het nu wel duidelijk: hoog in de bergtoppen lag sneeuw! Vanuit de achteruitkijk spiegel, genoten we er behoorlijk van, maakte we nog wat stops en reden we door naar Cayafate.

Cayafate: de plek die bekend staat als wijnstreek, vele wijnen, wijngaarden en relaxte sfeer. Hier verbleven we 2 nachten zodat we een dagje rust zouden hebben en we op zoek konden gaan naar een mooie wijngaard voor een hapje en een drankje. Helaas werd dit verstoort door zowel de onweer en regenbui als de corona paniek die daar ‘uitbrak’ en ik jankend op de bank zat, niet wetende of ik naar huis moest gaan of niet?! Buiten dit, was er gelukkig ook nog tijd om te genieten: te genieten van het lekkere eten en hoewel het dan niet bij een wijngaard was, genoten we alsnog van lekkere wijn, lekker eten (en bier). De laatste ochtend daar nam ik het besluit: ik ga naar huis. Vooral sippig stapte we in de auto. Het besluit was genomen, de laatste dagen reis gingen nu in. De tranen liepen soms over m’n wangen heen, wat baalde ik! Wat baalde ik dat een virus ervoor zorgde dat ik eerder naar huis zou komen, een virus waar nog zou weinig over bekend is. Hoewel ik voor mijn besluit enorm enorm twijfelde, twijfelde ik net zo hard toen het besluit genomen was: deed ik er goed aan?! Toch kwam het besef steeds meer: ik kan nu balen dat ik naar huis ga maar ik kan ook nog even de laatste momenten volop genieten van het moois wat deze weg nog te bieden heeft! Dus dat deden we, we genoten van de uitzichten en het moois en vervolgde onze weg terug naar Salta waar we in een B&B verbleven van een Nederlands stel (alweer: dankjewel Frans Bauer). Het was fijn om even in het Nederlands te kletsen over normale dingen ook om te genieten en onze rust nog even te pakken, voordat we terug zouden vliegen naar Buenos Aires.

De dag erop leverde we onze auto in (veel viezer dan dat we ‘m gekregen hadden) en vlogen we wat onrustig naar Buenos Aires. Hier hoopte we op nog een heerlijk avondje, lekkere Argentijnse steak als laatste avondmaal en mogelijkerwijs nog een tango avondje. Maar niets was minder waar, bij aankomst was het koud en regenachtig. In het hostel keken we op de mail en zagen we dat mam een andere vlucht had gekregen. Ze zou niet samen met mij in het vliegtuig stappen om 16.30uur rechtstreeks naar Amsterdam, nee pas om 23.55 uur met een tussenstop van 4 uur in Madrid en pas om 23.00 uur in Amsterdam landen. Toen ik dit zag, brak ik. Ik was boos, verdrietig en teleurgesteld en dacht vooral: zet mij nu op dat vliegtuig maar niet mam, laat haar asjeblieft direct vliegen! We besloten naar het vliegveld te gaan om te kijken wat ze voor ons konden regelen. In de taxi besefte ik pas waar we mee bezig waren: wat zouden ze kunnen regelen?! Inmiddels was het overal drama geworden, voelbaar dat het corona virus de hele wereld in z’n tang had, wat zouden wij dan kunnen?! Op het vliegveld was niemand meer van de KLM, dus dropen wij ook af, op weg naar een nieuw plan. Morgenochtend met het hebben en houden op tijd op het vliegveld zijn. Na een slechte nachtrust, behoorlijke vermoeidheid en emoties vertrokken we naar het vliegveld. Hier hebben ze echt alles voor ons geprobeerd maar het enige wat ze voor ons konden betekenen was: afwachten…. Hopen op dat er, ondanks de overboekingen, veel Argentijnen niet meer naar Europa gaan en er zo nog plekken over zijn. Om jullie de details te besparen: het was spannend, maar echt spannend, slopend tot de laatste seconde… Na enorm lang wachten, de spanning die op het gehele vliegveld voelbaar was, de enorme drukte overal en mensen die je spreekt vertellen over foutieve boekingen/we willen nu naar huis i.p.v. over 2 dagen/om 00.00 uur sluiten ze het vliegruim, heel vaak checken of het vliegtuig niet zou vertrekken voordat het vol zou zijn… maar uiteindelijk kwam daar, 9 uur later, het verlossende antwoord: we hebben nog een ticket! Samen mochten we in het vliegtuig. Einddoel bereikt! Wat waren we blij en opgelucht. Ook het thuisfront kon weer een beetje ademen…

Inmiddels zijn we alweer een dikke week thuis. Een gekke week, in het vliegtuig dacht ik nog aan wat ik allemaal zou kunnen gaan doen als ik thuis was om de maand vakantie nog lekker te genieten, maar helaas, ondanks dat ik nu wel geniet van het thuiszijn, het is anders dan verwacht. Het loopt voor iedereen anders dan verwacht helaas, geen verre vakanties, geen leuke verjaardagen naar Disney, geen bruiloften, geen 5mei feestjes, geen hemelvaartmotorritjes… Maar uiteindelijk blijkt maar weer: wat is het belangrijkste?! Je eigen gezondheid en die van je naasten!!

Wij hebben geluk gehad, geluk gehad qua timing. Blij met het besluit op dat moment, want anders had ik mogelijkerwijs, samen met nog veel andere mensen, vast gezeten in Peru of Argentinië. Samen met mam heb ik 2 weken lang kunnen genieten, alles kunnen doen wat we wilde doen en ik heb bijna 3 maanden lang kunnen genieten, de reis kunnen maken die ik wilde maken. Dat ik deze dan niet heb kunnen afmaken, super balen en vervelend, maar niet het ergste…

En dan sluit ik anders dan anders af met de woorden…

Blijf gezond! Blijf binnen!
& Lief zijn,
Xx. Tanja

Reacties

Reacties

Mams

Super mooi gedaan. Meid.
Het was genieten daar.
Inderdaad.. ondanks alles blij thuis te zijn.
Nu alleen hopen dat iedereen zijn haar gezonde verstand g verbruikt en alle regels zo strikt mogelijk naleeft.
Ook vanuit mijn kant.... Blijf gezond!

Elke

Blij dat jij en ook je moeder goed zijn thuisgekomen.
Hou je taai!

Gemmy

Tanja wat heb ik genoten van je mooie verhalen. Bijzonder dat je de laatste 2 weken dit met je moeder mocht beleven. En ja het blijkt wel, je hebt je gevoel gevolgd en de juiste beslissing genomen.
Gelukkig hoeft je familie en vriend zich geen zorgen te maken dat je nog ergens ver weg zit.
En inderdaad blijf gezond en dan ga je vast wel weer van die mooie reizen maken.
Lieve groeten Gemmy.

Paps

Paps
Vraag mij eens hoe blij dat ben dat jullie weer thuis zijn. En fijn dat jullie tweeën zo genoten hebben van die 14 dagen.

Mien

Wat n onderneming om samen thuis te komen na zo n mooie reis
Maar gelukkig allebei veilig en wel thuis
Nu op naar t foto boek
Let op elkaar en blijf gezond

Britt

Lieve Tanja, ouk van dien letste verslaag weer enorm genoten! Alsof ik een bietje met uch meigereje bin, kos dr zoe een beeld beej vormen! En 't heat er veur gezurgd (zoewel door dien verhaal as door de foto's) det Argentinië ergens bovenaan op mien lieske is beland! Veur nou hiel fijn det ge wir truuk ziet, haoj uch good en we zeen os hopelijk snel wir! Liefs Britt

Tante Nel

Wat weer een verhaal, genoten samen met Mam ,en veel gezien en meegemaakt,mooi maar later ook weer een beetje angstig maar alles is goed gekomen.Veilig terug in eigen land met een boek vol belevingen,en een uit gekomen droom.
Tanja fijn dat we een beetje mee hebben kunnen genieten van je droomreis,en blijf gezond en geniet ook hier van het leven.
Groetjes Tante Nel.

Marian

Ha meissie , de wereld door jou ogen .....een paar maanden .... geweldig !!
Dankjewel dat ik mee mocht reizen !!
De wereld uit balans nu ....maar is dat eigenlijk niet altijd zo ?
Onbegrensde mogelijkheden zijn nu ook voor ons begrensd ....belangrijk is de balans en rust in jezelf waar ter wereld je ook bent ....blijf zo gezond mogelijk en pluk het moment !
Veel liefs en wie weet tot ziens !Marian

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!